La maison du pendu, een hardnekkige legende
Een ruïne diep verscholen in de duinen, gruwelijke verhalen over oorlogsmisdaden en een passioneel drama en zelfs ontelbare getuigenissen van mensen die schaduwen zagen en angstaanjagende geluiden hoorden. La maison du pendu is een referentie in de paranormale wereld en is ondertussen zelfs een soort van trekpleister in Duinkerke geworden. Welke geheimen verbergt deze macabere plek en vooral, waar komen ze vandaan? Na wat opzoekwerk blijkt de realiteit niet half zo spectaculair als de verhalen die hardnekkig blijven voortbestaan.
Het verhaal is gekker dan de realiteit
Interesse in de paranormale wereld en de zoektocht naar het bestaan van spoken? Dan ben je zeker al in contact gekomen met het verhaal van ‘la maison du pendu’. Het bouwsel verscheen voor het eerst op de radar van heel wat onderzoekers toen enkele spelende kinderen er een strop aantroffen, bevestigd aan het houtwerk dat er nog te vinden was. Al snel volgende de verhalen van een man die er zelfmoord had gepleegd nadat zijn echtgenote kwam te overlijden en natuurlijk de oorlogsmisdaden van de Nazi’s. Verschillende ‘bronnen’ maakten immers gewag van een massamoord, door de Duitse bezetters uitgevoerd daar ter plaatse op verzetsstrijders. Verschillende schrijvers namen die verhalen over in hun eigen werk en een journalist ging zelfs zo ver die geschiedenis als een feit te gaan gebruiken. Het ideale recept dus, gecombineerd met de compleet geïsoleerde ligging van het gebouw, voor een spookverhaal zonder gelijke.
Het klopt niet helemaal
Helaas stroken die verhalen niet meteen met de geschiedenis van de plaats en citeren de verschillende schrijvers/bronnen vooral zichzelf. De plaats waar het bouwwerk staat wordt in de volksmond ook wel Le Clipon genoemd. Het is een strook zand pal aan het water, te midden niemandsland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het voor de Duitsers een belangrijke plaats omdat het, als deel van de Atlantic Wall, de haven van Duinkerke moest beschermen. Na de oorlog werden de bunkers er grotendeels gesloopt voor de expansie van de haven en de industrie, met nog slechts enkele kleinere exemplaren die het hebben overleefd. Dat de Nazi’s op die plaats verzetsstrijders hebben geëxecuteerd is dan ook erg twijfelachtig. De bouw van de woning begon immers pas NA de oorlog, eenmaal de bunkers waren verdwenen. Het idee was om het oorlogsverleden af te schudden en er een soort van vakantiedorp van te maken. Begin de jaren 1900 was de zandstrook erg gegeerd bij vakantiegangers uit Rijsel, die er van de zon en de zee kwamen genieten. Het idee was fantastisch, met vakantiehuisjes en zelfs een recreatiecentrum voor de allerkleinsten. Helaas, zoals dat zo vaak het geval was, was er niet genoeg geld om het volledige plan tot uitvoering te brengen. Meer nog, het ene huis waarvan de bouw reeds was gestart, werd nooit afgewerkt. Er woonde nooit iemand, er verbleef nooit iemand en dus is er ook nooit sprake geweest van een passioneel drama. Naarmate de jaren vorderden werden de plannen voor een vakantiedorp volledig opgeborgen en werd de zone omgebouwd tot een plaats waar zware industrie zich kon nestelen. Gaandeweg werd het onafgewerkte huisje vergeten, totdat één of andere grapjas er een strop ging ophangen. Het was de start van een heuse urban legend die tot op de dag van vandaag blijft voortbestaan.
Hoewel het ondertussen meer dan duidelijk is dat het verhaal pure fantasie is, doen heel wat mensen er alles aan om de legende in leven te houden. Het huisje is immers een trekpleister voor spokenjagers geworden en dat brengt mensen naar de handelaars in de buurt.
Er zelf op onderzoek gaan? Klik hier voor de GPS coördinaten. (klik)
