Project Hula, toen de VSA en de USSR wel beste maatjes waren
Op dit moment zijn de VSA en Rusland niet meteen de beste maatjes. Het voortdurende spierballengerol aan beide zijden heeft de oorlog in Oekraïne alleen maar aangewakkerd en het doet meteen terugdenken aan de Koude Oorlog. Vinger op de knop, klaar om atoombommen te droppen en mensen die voortdurend als staatsvijand in de gaten werden gehouden? Het was dagelijkse kost. In tijden van oorlogsretoriek zou men vaak nog gaan durven vergeten dat aartsvijanden ooit eens vrienden waren en dat is hier niet anders. In 1945 doneerde grootmacht Amerika 150 oorlogsschepen aan de toenmalige Sovjet Unie om hen uit de nood te helpen. Het geheime Project Hula lijkt ondertussen al lang vergeten.
In 1945 kregen de Nazi’s er stevig van langs op zowat alle fronten. De overgave was onvermijdelijk en de Amerikanen konden zo hun aandacht vestigen op dat andere conflict, namelijk de oorlog met Japan. In de ‘Pacific’ ging het er enorm hard aan toe en vooral op zee vonden enkele van de meest epische veldslagen plaats. De Sovjets keken op dat moment de kat uit de boom. Ze hadden immers al hun deel van de oorlog met Japan gehad, enkele decennia voor de Tweede Wereldoorlog en waren economisch enorm geraakt door de Duitse invasie. Japan begreep dit als geen ander en nadat ze China waren binnen gevallen vreesden heel wat Russen (terecht) dat ook zij opnieuw in de klappen zouden delen. Er bestond eveneens de vrees dat ze absoluut niet meer in staat zouden zijn om het Japanse leger te verdrijven, temeer de USSR over een erg povere marine beschikte.
Hey Sovjets, moeten jullie wat boten hebben?
Deze extra dreiging vormde een prachtige gelegenheid voor de Amerikanen om niet alleen hun positie in de Pacific te verstevigen, ze konden er in 1 klap de Japanners flink mee afremmen. Amerika had de expertise van zeeslagen maar het ontbrak hen aan manschappen. De USSR had dan weer erg gemotiveerde mensen, ze konden zich geen schepen veroorloven. In het grootste geheim werd dan ook Project Hula opgestart. In maart 1945 vertrokken een eerste aantal oorlogsschepen naar Rusland, met aan boord niet alleen materiaal maar ook officieren van de Amerikaanse marine. Ze begonnen met het trainen van hun Russische collega’s in de kunst van het strijden op zee. Tegen het einde van het project, in september 1945, vonden zo 150 Amerikaanse oorlogsschepen een nieuwe thuis in de Sovjet Unie, waar ze allen van nieuwe kleuren en vlaggen werden voorzien. Dit project gaf de Russen spreekwoordelijke vleugels, waarop ze op hun beurt dan de oorlog aan Japan verklaarden. Het keizerrijk zag zich zo plots aan 2 kanten belaagd, wat het voor hen extra moeilijk maakte. In augustus werd aan Japan de finale genadeslag gegeven door het gooien van 2 atoombommen, waardoor het conflict tot een einde kwam.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog ging Amerika dan ook opnieuw aankloppen bij de USSR met de vraag hun schepen terug te krijgen. Helaas stond de Koude Oorlog toen reeds in de startblokken en verliepen de onderhandelingen erg stroef. Uiteindelijk keerden heel wat schepen, na jaren diplomatie, dan wel terug, het gros ervan was onbruikbaar geworden. Enkele exemplaren werden zelfs, al dan niet moedwillig, tot zinken gebracht.
