Ghostbusters: Afterlife – de film waarop we zaten te wachten
1984, een schijnbaar misbaksel van een film wordt op de wereld losgelaten. Acteurs die eraan deelnamen werd verwittigd dat dit wel eens het einde van hun carrière zou kunnen zijn en er zijn zelfs bioscopen die de prent niet eens in hun aanbod opnemen. Nooit eerder werden kritikasters zo keihard in hun hemd gezet als op de dag dat Ghostbusters voor het eerst werd getoond. De wereld maakte kennis met 4 spokenjagers van formaat, hun uitrusting en wagen kregen een godenstatus, het logo werd cult en ‘Ghostbusters’ is net geen werkwoord geworden. Er volgde nog een tweede, iets minder sterk maar nog steeds vermakelijk, deel en toen werd het stil. Vandaag, anno 2021, werd Ghostbusters: Afterlife gelanceerd. We zaten allemaal op het puntje van onze stoel en heel even dachten we dat we enorm teleurgesteld zouden zijn maar kijk, kerstmirakels bestaan nog steeds. WAT … EEN … FILM!
Voor de connaisseurs in hun giftige pen kruipen: de 2016 remake heb ik bewust uit de tekst gelaten. Het was immers het soort film dat nooit gemaakt mocht worden, een regelrechte schande voor de franchise en voor de (overigens sterke) actrices die erin meespeelden. Voor mijn part is 2016 een onbestaand jaar in het leven van de Ghostbusters-fans, waar ik stellig toe behoor. Het was dan ook met verbazing en wat terughoudendheid dat ik de eerste trailers (die trouwens al lang voor de release de wereld werden ingestuurd .. maar ja, corona) bekeek en opnieuw bekeek. Zou het kunnen dat de legendarische film franchise hier een volwaardige opvolger zou gaan scoren? (spoileralert: ja!)
Het verhaal was nog niet ten einde
Het verhaal start jaren nadat de originele Ghostbusters van het scherm verdwenen. De dochter en kleinkinderen van Spengler (de geeky-dude met bril uit de originele cast, de acteur heeft ons ondertussen verlaten) erven zijn aftandse boerderij in the middle of nowhere. In erg bizarre omstandigheden kwam hij te overlijden en zijn familie begreep niet waarom hij hen had verlaten om net daar te gaan wonen. Doorheen de film wordt het al snel duidelijk dat hij niet lukraak in het gat van de wereld was gaan wonen en al erg snel gaan de poppen aan het dansen.
Maar goed, het verhaal is 1 iets, de vibe is een ander iets. Van zodra de film start werd ik ondergedompeld in een nostalgisch bad waardoor ik me meteen opnieuw 6 jaar oud voelde. Dit is wat Ghostbusters hoort te zijn! Het materiaal, de geluiden, de soundtrack en de manier waarop de film is opgebouwd vervelen geen moment. Ghostbusters: Afterlife zou zomaar even de start kunnen zijn van een compleet nieuwe reeks, waarin de kleinkinderen van de originele spokenvangers het levenswerk van hun voorouders verder zetten. Meer dan eens zat ik te gillen wanneer ik de spoken zag, de muziek speelde of wanneer ik eindelijk het woord ZOOL hoorde. Nog van dat graag, zo snel mogelijk als het even kan!
Ghostbusters: Afterlife is te bekijken in de bioscoop maar voor wie het liever wat meer coronaproof heeft, is er ook nog zoiets als LockdownTV. (klik)
