Erkembode was gelovig maar was vooral een wandelaar
In de kathedraal van de Notre Dame van Saint-Omer staat een tombe. Op zich geen wereldschokkend nieuws, zowat iedere kathedraal ter wereld heeft er zijn deel van. Toch is die ene tombe er eentje die meteen de aandacht trekt. Niet vanwege de vorm, de kleur of de ouderdom maar vanwege de kinderschoenen die erop staan. De graftombe van Sint Erkembode is letterlijk bedekt met kinderschoenen en ongeacht hoeveel keren de vrijwilligers van de parochie ze verwijderen, in geen tijd staan ze er terug. We nemen jullie graag mee naar de origines van dit vreemde gebruik.
We situeren ons in de achtste eeuw. Erkembode is een priester die de streek afdwaalt om er niet alleen het woord van god te verkondigen maar ook om kansen te bieden aan de armen. Het geld van de kerk gebruikt hij systematisch om kleine lappen grond te kopen en die aan de armen te schenken. Merkwaardig detail: Erkembode legt hiervoor enorme afstanden af maar doet dit steevast te voet. Voor die tijd wordt Erkembode oud, erg oud zelfs want verschillende geschriften noteren een leeftijd die ver over de 70 jaren gaat. Ongeacht zijn weldoenerij heeft ook de tand des tijds grip op de man en hij raakt beetje per beetje verlamd aan de benen. Tot op het laatste moment bleef hij echter in zijn boosheid volharden en stapte hij overal heen, al dan niet met behulp van krukken of zelfs helpende handen die hem ondersteunden. Toen hij kwam te overlijden werd hij door de kerk heilig verklaard en kreeg hij een laatste rustplaats in wat ondertussen de kathedraal van Notre-Dame is.
De legende ging een eigen leven leiden
Doorheen de loop der jaren bleef de reputatie van Erkembode leven en werd de heilige meer en meer door de lokale bevolking ter hulp geroepen. Het geloof zorgde ervoor dat hij kon blijven wandelen, dus kon hij misschien zijn gave overbrengen op zijn volgers? Kersverse ouders wier kinderen er maar niet in slaagden te wandelen, trokken met een paar kinderschoenen richting de tombe. Het werd een traditie die tot op heden is blijven groeien, een traditie die door heel wat gezinnen uit Saint-Omer (en ver daarbuiten) in stand wordt gehouden. Wanneer hun boorling op het punt staat op twee benen te gaan stappen, trekt men richting tombe om er de babyschoentjes te offeren. Wekelijks worden honderden paren verwijderd, tijdens de coronaperiode nog sneller zelfs maar het geloof in die traditie is sterker dan de hardnekkigheid van de verwijderaars. De plaats blijft dan ook één van de meest merkwaardige dingen die Saint-Omer te bieden heeft, zelfs voor hen die niet gelovig zijn.
De toegang tot de kathedraal is gratis en afhankelijk van de sanitaire toestand is het dragen van een mondmasker verplicht.
