Antoing, waar scholen sluiten zonder echt gesloten te zijn
Scholen, gebouwen en het beheer ervan? Het blijft steevast een mix die ongeacht wat tot een schitterend verhaal en al even schitterende foto’s kan leiden. Antoing vormt hier geen uitzondering op. In 2011 trokken zowel de directie als leerkrachten voor het laatste de deuren dicht van l’ecole d’Antoing maar daarmee kwam het hoofdstuk van de school nog niet tot een einde.
Leven in Antoing stond gelijk aan leven in het teken van de cementfabrieken van de omgeving. In heel wat gezinnen werkte op zijn minst 1 iemand in één van de steengroeven of de verwerkingsfabrieken gelinkt aan de industrie. In de wilde jaren werden er aan een rotvaart huizen gebouwd en heel wat werklustige mensen trokken naar de buitenrand van Doornik om er geld te verdienen. Met die implosie van de bevolking kwam ook de nood aan scholen en dus werd, pal naast het station, een fonkelnieuw complex opgericht.
Helaas, opper helaas werd voor de bouw van de klaslokalen (die heel wat mee hadden van militaire barakken) gebruikt gemaakt van asbest. Het wondermiddel van de jaren 70 werd in zowat alles van die tijd gebruikt. Pas laat in de 20ste (en zelfs begin 21ste) eeuw kwam men tot de vaststelling dat het goedje extreem kankerverwekkend was en kelderde de populariteit ervan aan een ongekende snelheid.
De meest logische oplossing was .. nogal bizar
De schoolgaande jeugd van Antoing kwam hierdoor natuurlijk voor een soort van onzichtbare muur te staan. In hun huidige klassen les krijgen was levensgevaarlijk maar er was geen andere instelling in de brede omgeving die hen kon ontvangen. De Waalse overheid besloot toen te doen wat ieder helder denkend mens zou gaan doen: ze bouwden een nieuwe school, pal achter de giftige gebouwen, op dezelfde terreinen. Het resulteerde in een erg bizarre situatie waar zowel leerlingen als leerkrachten aan de slag moesten in gebouwen, opgetrokken net naast de ruïnes van de oude barakken.
Hoewel de ouders not amused waren met de situatie, duurde het nog tot 2011 vooraleer een gloednieuwe school werd gebouwd, slechts enkele straten verder. Kinderen en leerkrachten konden vanaf dan, op een veilige manier, hun ding doen terwijl de oude school aan haar lot werd overgelaten. De plannen voor een sloop liggen op tafel alleen ontbreekt het aan geld en de nodige handtekeningen. Ondertussen neemt de natuur beetje per beetje de volledige site terug over en kijkt de grote, moderne broer neer op de aftandse huisjes van weleer. Naast struiken en kleine bomen vinden ook vandalen steeds opnieuw de weg terug naar de site. Uit pure verveling gaan lokale jongeren er dagelijks aan de slag met verf of een koevoet en hun spielerei loopt niet altijd even goed af. De brandweer moest er ondertussen al verschillende keren een brandje gaan blussen, met een hoogtepunt in 2017 toen een volledig blok in lichterlaaie stond. Het onderzoek bracht al snel aan het licht dat de brand het resultaat was van een uit de hand gelopen kwajongensstreek.
Wie zelf op verkenning wil trekken zal in geen tijd zowel de plaats als de ingang hebben gevonden. Wees gewoon erg aandachtig voor het asbest dat er nog steeds in hopen aanwezig is. Geen enkele coole insta-pic ter wereld kan een gruwelijke kanker gaan compenseren.
Foto’s zijn terug te vinden op onze facebookpagina. (klik)
