Fondry des Chiens, de Grand Canyon maar dan in Belgie

De VS hebben hun Grand Canyon, Peru heeft dan weer de Colca Canyon maar België heeft de Fondry des Chiens. Jawel, ons kleine land dat wereldwijd bekend staat als ‘le plat pays’ heeft zowaar een eigen canyon in huis en het is meteen de mooiste ter wereld. (dit is vanzelfsprekend een persoonlijke mening, waar wie gaat het er niet mee eens zijn?) Een natuurlijke anomalie van het kaliber dat je in België eigenlijk niet zo gaan verwachten en je kunt er meteen een stevige hike aan koppelen. 

Wie voor het eerst over Fondry des Chiens hoort, kan niet anders dan daar meteen een Belgisch kaartje aan te koppelen. Een canyon? In België? Eerder een marketingtruc van een of andere burgemeester die graag wat volk over de vloer heeft. Toch heeft de natuur in Nismes, een deelgemeente van Viroinval, voor een klein beetje magie gezorgd. In de loop der jaren (en dat mag je nogal ruim nemen, lees vierhonderd miljoen jaren ruim) ontstond er in het gehucht een kloof in de aardkorst. Met zijn 100 meters in lengte en een diepte van 20 meter werd op die manier de eerste en enige canyon van België gekweekt, een visuele parel van formaat. 

Het is eigenlijk een zinkgat maar who cares?

De officiële terminologie van Fondry des Chiens is ‘een zinkgat’. Miljoenen jaren geleden begon zure regen in te werken op de kalkstenen van de streek, ooit een zee (jawel, in een ver ver verleden waren de Ardennen nog een stukje oceaan), waardoor grote kloven ontstonden. Aan het oppervlak werden de kalkstenen afgevlakt maar water heeft de neiging overal door te dringen. Gaandeweg werd het kalkgesteente ook van aan de binnenkant aangevallen en begon de aarde barsten te vertonen. Door de unieke eigenschappen van het gesteende in de streek van Viroinval, ontstonden zo grote scheuren waarvan de Fondry des Chiens de grootste van zijn soort was. 

Heel wat technische verhalen die leiden tot de term ‘zinkgat’ als is de term ‘canyon’ natuurlijk heel wat aantrekkelijker. Het beste van al is dat hij niet eens gelogen is. De Fondry des Chiens groeide op die manier uit tot een bezienswaardigheid die altijd onder de radar bleef. Er staan immers geen speeltoestellen, geen attracties en je hebt er zelfs geen kraampjes waar je allerlei kunt kopen. Neen, wie wil genieten van de Fondry des Chiens parkeert zijn wagen op het marktplein (voor de echte stappers) of op de natuurlijke parking bovenaan (voor zij die het niet zien zitten te wandelen) en doet de laatste kilometers te voet. Feit, er wordt wat inzet gevraagd maar het zicht waarop je wordt getrakteerd is ronduit fenomenaal. 

Zelf op ontdekking gaan? Parkeer je wagen hier en trek die wandelschoenen aan! (klik)