The Liberator is noch tekenfilm noch serie maar is 100% waanzinnig
Wat krijg je als je het verhaal van een groep afvallige soldaten tijdens de tweede wereldoorlog, combineert met de nieuwste technieken en Netflix? Inderdaad: The liberator. (dat hadden jullie vast wel al door aan de hand van de titel van de blog maar het instampen van open deuren is en blijft gewoonweg leuk om te doen) Het is een reeks waar heel wat mensen op zaten te wachten, al niet het minst de criticasters die bereid waren met scherp te gaan schieten. Na de lancering moesten ze teleurgesteld hun rieken en toortsen opnieuw opbergen want met The Liberator toont Netflix eens te meer aan dat de gouden tijden van Hollywood definitief voorbij zijn.
Over de storyline kunnen we op zich wel beknopt zijn. The Liberator volgt het verhaal van The Thunderbirds, een groep soldaten bestaande uit vooral Indianen en Mexicanen die alles behalve ‘in de markt’ lagen bij hun oversten. Het waren social rejects die vaker in de gevangenis zaten dan op de schietbaan en hun militaire prestaties waren dan ook ondermaats. Nadat ze worden opgeroepen om deel te nemen aan de campagne in Sicilië blijkt dat ze het de Duitsers enorm lastig maken en ze slagen er zelfs in te blijven vechten tot in Berlijn. De verhaallijn vertoont heel wat gelijkenissen met het daadwerkelijke verhaal van The Thunderbirds, het 45th Infantry Division maar werd natuurlijk voorzien van de nodige zout-en-peper toetsen.
Oud vs nieuw
Waar The Liberator dan wel weet te bekoren is de manier waarop de miniserie werd samengestoken. De acteurs zijn echt, de beelden dan weer niet. “Enhanced Hybrid Animation” heet de revolutionaire techniek waarmee werd gewerkt. Van iedere acteur werd een digitaal model gemaakt dat nadien in een soort van hybride tekenfilm werd gebruikt. Het stelde de makers van de reeks in staat om de meest waanzinnige veldslagen tot leven te brengen zonder dat ze ook daadwerkelijk 1 voet moesten verzetten.
Het is net die techniek die het voor heel wat mensen ook ronduit onmogelijk was om met open geest naar de reeks te kijken. We moeten een kat een kat durven noemen: ze hebben wel een punt. Wanneer The Liberator start, krijg je meteen een soort van photoshop vs tiktok gevoel. Foto’s die met miljoenen filters zijn bewerkt om het artistiek te laten ogen. Het is het gevoel waar je doorheen moet bijten want eenmaal je brein het concept heeft verwerkt, loopt de reeks als een trein.
