Sieg Heil en Engeland bracht een groet aan de top van de Nazi partij
De Nazi’s en hun gedachtengoed waren van de laagste soort. Er gaat dan ook geen dag voorbij dat we de geallieerden niet dankbaar zijn voor de enorme opofferingen die werden gemaakt, om de bende van Adolf tot de diepste diepten van de hel te stampen. Het Nazisme was de vijand en moest compleet worden vernietigd. Wie echter door de geschiedenisboeken bladert treft er van tijd tot tijd bizarre foto’s aan. Zoals bijvoorbeeld die ene keer dat het Engelse nationale elftal een overtuigde Hitlergroet bracht.
Geen Photoshop en al helemaal geen toneelstuk. De frappante foto van de Engelse nationale ploeg is the real deal. 14 mei 1938, de dag dat het Engelse elftal een vriendschappelijke wedstrijd moest afwerken tegen het Duitse team. Meer dan 100.000 toeschouwers zaten op elkaar gepropt in het Berlijnse Olympiastadion, waar ook de kopstukken van de Nazi partij op aanwezig waren.
Hoewel er toen van een oorlog nog geen sprake was, draaide de Duitse militaire machine al overuren. Oostenrijk en Tsjechoslowakije waren geannexeerd en de wereld keek toe hoe Duitsland een agressieve slagkracht wist te ontwikkelen. Om een nieuwe oorlog te vermijden, zette de wereld alles op alles en onder leiding van Engeland werd de annexatie oogluikend getolereerd. Het idee was dat men de Duitsers niet teveel tegen de borst wilde stoten om zo een mondiaal conflict in de kiem te smoren. Engeland toonde dan ook haar goodwill met een leuk potje voetbal.
Hulde aan de waanzin of de een leven in de gevangenis? Aan hen de keuze!
Minuten voor de aanvang van de wedstrijd kregen alle spelers een bericht, rechtstreeks toegestuurd door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, die hun bloed deed koken. Om geen politiek conflict te starten moest iedere speler de Hitlergroet, de Sieg Heil brengen. Engeland wilde aantonen dat ze het politieke beleid van het nieuwe Duitsland niet tegen de borst wilde stoten. Het hoeft niet te verbazen dat de spelers niet stonden te trappelen om met gestrekte arm hulde te brengen aan de top van de Nazi-partij maar ook daar had de minister aan gedacht. Wie weigerde zou worden berecht voor een militair tribunaal en zou de rest van zijn dagen slijten in de gevangenis.
De symbolische daad van vrede bleek later een maat voor niets want een jaar later trok het Duitse leger doorheen Europa, met in hun zog een spoor van dood en vernieling. Tot op heden blijft 14 mei 1938 een dag die door de Engelse voetballiga het liefst van al vergeten zou worden. We kunnen het ze natuurlijk niet kwalijk nemen.
