Carl Tanzler beloofde eeuwige liefde en hield woord!

Echte liefde overwint alles en in het geval van Carl Tanzler zelfs de dood. De Duits-Amerikaanse radioloog was tot over zijn oren verliefd op de knappe Elena “Helen” Milagro de Hoyos. De immigrante, afkomstig uit Cuba, leerde Carl kennen toen ze zich moest laten behandelen voor tuberculose. Toen ze overleed, verdween de liefde van Carl niet maar werd ze nog intenser. 

We situeren ons in Florida, het jaar is 1931 en TBC houdt lelijk huis. De ziekte is in heel wat gevallen dodelijk, vooral voor vluchtelingen die in Amerika heil zoeken. De Cubaanse Elena moet zich laten behandelen en komt op die manier terecht bij Carl. Hij neemt foto’s van haar longen en overlegt de de behandelende geneesheer. Elena blijft echter door zijn hoofd spoken. Ze was de knapste vrouw die hij ooit had gezien en wilde absoluut met haar trouwen. De ziekte gooide roet in het eten en Elena stierf na een verblijf in het ziekenhuis. 

Tot hier is het verhaal van Carl Tanzler er eentje met een hoog emo-gehalte en een dramatische afloop, niet meteen iets bijzonder dus. Bizar wordt het pas in 1933. Carl betaalde niet alleen voor de begrafenis van ‘zijn’ Elena (haar ouders waren straatarm) maar liet eveneens een indrukwekkende graftombe bouwen. Hij bracht iedere dag een bezoek aan het graf en in 1933 keerde hij terug huiswaarts, met het lichaam van Elena in zijn wagen. Een leven zonder zijn droomvrouw was onbestaande en het feit dat ze was overleden, vormde voor Carl slechts een bijkomstigheid. 

Tot de dood ons scheidt … alhoewel?

Haar lichaam, in complete staat van ontbinding, wikkelde hij volledig in een speciale mix van zijde en was. Om te vermijden dat haar lichaam ineen zou zakken, vulde hij zones zoals de buikholte volledig op met klodden stof. Om de onuitstaanbare geur van het rottende vlees te camoufleren, overgoot Carl het lijk dagelijks met indrukwekkende hoeveelheden parfum. Als kers op de taart had de radioloog, net voor de begrafenis, via de ouders van Elena enkele lokken van haar haar gekregen. Die had hij in een pruik voor zijn nieuwe bruid verwerkt.

Een verhaal van ziekelijke obsessie dat nog een extra dimensie krijgt. Carl leefde meer dan 7 jaar met het lijk van Elena in zijn appartement. Pas toen Elena’s zuster, via de overburen van Carl, te horen kreeg dat men hem ‘s avonds voor het raam zag dansen met een vrouw, besloot ze zelf polshoogte te gaan nemen. In het appartement trof ze het gemummificeerde lichaam van haar zuster aan, waarop ze de politie verwittigde. 

Tot aan zijn dood begreep Carl niet wat hij fout had gedaan. Hij had Elena eeuwige liefde beloofd, levend of niet was van geen belang.