Saint-Michaels-Mount want wat de Fransen kunnen, kunnen wij ook

Sinds mensenheugenis hebben landen wereldwijd elkaar altijd al willen overtreffen. Vroeger speelde men lifesize stratego door middel van gigantische veldslagen en waar de winnaar het recht had zich een middeleeuwse badboy te noemen. Vandaag de dag worden die veldslagen (gelukkiglijk) vooral op het sportplein uitgevochten. België vs Nederland, Engeland vs Duitsland en Trump versus de Chinese muur (ik spreek nooit over politiek, gun me even de scheve schaats hier). Het beter en groter zijn of gewoonweg het hebben wat een ander ook heeft. Het zit verweven in iedere vezel van het menselijke bestaan. Competitie moet natuurlijk niet altijd met (al dan niet sportief) geweld worden verpakt, het kan ook anders. Engeland was stikjaloers op het Franse Mont-Saint-Michel en wilde ook een religieus gebouw op een eiland. Saint-Michaels-Mount werd geboren.

Een getijdeneiland omdat god het wil

Het is een simplistische vergelijking die al dan niet waar zou kunnen zijn want de realiteit is .. dat men het niet geheel zeker is hoe Saint-Michaels-Mount ooit voor het eerst het daglicht zag. Het getijdeneiland heeft idd enkele ontegensprekelijke overeenkomsten met zijn grote, Franse broer. Bij laagwater kun je er heen wandelen, over een schitterend wandelpad met authentieke stenen (waar je ook genadeloos hard kunt op uitglijden). Bij hoogwater is het volledige eiland omringd door de zee en ben je op een boot aangewezen. Met zijn 57 are is het geheel wel stukken kleiner dan de Franse variant, die met bijna 250 are een mastodont is.

Geschiedkundig is het religieuze aspect van Saint-Michaels-Mount  wat vaag. Opgravingen hebben aangetoond dat er zelfs in de oudheid al mensen woonden maar van enige sporen van geloof wordt pas gesproken vanaf de 8ste eeuw. In de 11de eeuw schenkt de koning van Engeland het eiland aan de orde van Mont-Saint-Michel, jawel, dezelfde orde die voor de kust van Frankrijk aan zet was. Men startte er meteen met de bouw van een kerk en enkele nederzettingen, compleet in stijl met het bouwwerk aan de overkant van de grote plas.

Een verhaal van oorlog en handel

Maar moeilijke tijden als het waren, duurde het niet lang alvorens er opnieuw een oorlog uitbrak tussen Engeland en Frankrijk, een oorlog die in het voordeel van de Fransen uitdraaide. In de 15de eeuw werd zodoende iedere band met de orde van Mont-Saint-Michel verbroken. Het was nog steeds een religieuze plaats, die verdacht sterk leek op de originele Mont, alleen was het officieel iets compleet anders geworden. 

Wat volgt is een heen-en-weer spel tussen religieuze ordes, eigendomsrechten en allerlei andere debacles met 1 rode draad: het eiland bleef een plaats waar pelgrims nog steeds heen konden. In 1659 komt er dan uiteindelijk een einde aan het getouwtrek, wanneer het eiland wordt verkocht aan de familie St Aubyn, die er nu nog steeds woont.

Beware of the tourist trap!

Jaarlijks trekken tonnen toeristen naar het eiland en de passage, over het wandelpad, is een belevenis op zichzelf. Het geheel vormt een schitterend visueel schouwspel en het is een ommetoer waard. De kustlijn, in dit uithoekje van Engeland, is vooral in de zomer erg gegeerd en je kan er uren genieten van de goudgele stranden. Wie een bezoek aan het eiland wil brengen kan dit geheel gratis. Je wacht op het juiste moment en je steekt de waterstraat over. Opgelet: wanneer je er vast komt te zitten en je niet wil wachten op de getijden, dan mag je diep in de buidel gaan tasten om een schipper te betalen. Rondlopen op het, kleine, eiland is ook gratis maar wie de tuinen en het kasteel zelf willen bezichtigen moet ook weer rekening houden met allesbehalve democratische prijzen. Wie doorheen de streek trekt, zal al snel merken dat toerisme er is herleid tot de Saint-Michaels-Mount. Dat is ook de handelaars niet ontgaan en iedere vierkante centimeter wordt er ten volle geëxploiteerd. Een glas drinken kost X, datzelfde glas op het terras met zicht op de Mount kost je dan weer X² . Langsheen het strand tref je ook allerlei venters aan die je zelfs toegangskaartjes tot het wandelpad proberen aan te smeren. Laat je niet vangen en geniet van het gratis zicht. 

De Saint-Michaels-Mount overleefde ontelbare oorlogen, laat ons hopen dat hij bestand is tegen de tourist-trap-madness.

Zelf gaan verkennen? Use the force! (klik)