De driehoeken van Soissons vormen de basis van een heus mysterie

Soissons is één van de oudste steden van Frankrijk. Een rijke geschiedenis, die start onder de vleugels van Caesar en die doorspekt is met massamoorden en oorlogen, bracht Soissons ooit zelfs tot hoofdstad van wat we nu als Frankrijk kennen. Soissons was ook het strijdtoneel van verschillende oorlogen, waarbij de stad

nagenoeg volledig werd verwoest tijdens de Eerste Wereldoorlog. Jaarlijks trekken heel wat toeristen nog naar de stad, gelegen in het departement van Aisne, waarbij de deels vernietigde kathedraal als absolute trekpleister kan gelden. Veel van die toeristen wandelen, vaak zonder het zelf te beseffen, her en der over oude bronzen driehoeken. Een relikwie uit de oudheid? Een koninklijke uitspatting of de restanten van een mystieke orde? De vorm en plaatsing van de driehoeken roepen heel wat vragen op.

De vorm, het materiaal en de manier waarop de driehoeken zijn geplaatst, doen alvast vermoeden dat dit afkomstig moet zijn uit lang vervlogen tijden. Brons was de materie bij uitstek voor het vervaardigen van wapens en sieraden voor de elite. Een Romeins officier was bijvoorbeeld pas echt gerespecteerd als hij een bronzen zwaard had en dames die wilden pochen met hun weelde, deden dat met bronzen halskettingen. Hadden de Romeinen de stad voorzien van deze mysterieuze driehoeken?

Soissons, speelgrond van de Romeinen of van koningen?

Iedere driehoek, vakkundig weggewerkt tussen de oude kasseistroken, in aarde of in beton, is voorzien van een stempel in de vorm van een lelie. Voor de Romeinen had de lelie niet meteen een symbolische waarde en beton gieten op dergelijke schaal deden ze ook niet. De lelie was wel het symbool van de Franse monarchie. De driehoeken lijken ook allemaal in een richting te wijzen en wie die richting volgt, komt automatisch terecht in de tuinen van de kathedraal. In de wetenschap dat Soissons ooit de hoofdstad van Frankrijk was en de thuisbasis van verschillende leden van het hof, zouden de driehoeken misschien wel uit dit tijdperk afkomstig kunnen zijn. De driehoeken konden misschien dienst doen als een soort van wegwijzer avant-la-lettre zodat bodes en leden van het hof de weg naar de koning vonden.

Drie hoeken, evenveel mysteries?

Heel wat stof voor wilde fantasieën, stof dat snel terug gaat liggen wanneer de echte functie van de driehoeken kenbaar wordt gemaakt.
Soissons kreeg, zoals zovele steden, te maken met een terugval in het aantal bezoekers van de stad. Met vliegtuigtickets aan prijzen waarmee we niet eens een volle bak benzine kunnen tanken, gaan we sneller heen en terug naar Barcelona dan naar een stad dichtbij. Ook de komst van het internet bracht kennis en wereldwijsheid tot in de woonkamer, waardoor mensen niet meteen nog geneigd zijn zelf op verkenning te trekken.

20 jaar geleden besloot de gemeente dan ook, met een gewaagde zet, om een soort van toeristisch parcours op poten te zetten. Bronzen pijlen, in de vorm van kasseien, neerplanten doorheen de stad met als doel de mensen een parcours langsheen alle historische trekpleisters te laten wandelen. Iedere driehoek werd ook voorzien van een informatiepaneel, waarop wandelaars de broodnodige info konden lezen. De lelie, het symbool van de stad, werd in iedere driehoek gegoten.

Wandelroutes, toeristische diensten en informatiepanelen … niet meteen een mysterieus iets?
Het vervolg wordt heel wat sappiger dan het originele concept.

De bronzen driehoeken werden al snel heuse collectors items en werden aan de lopende band gestolen. De informatiepanelen waren dan weer gewillige slachtoffers voor vandalen. Soissons werd ook niet gespaard van financiële malaises, waardoor er werd gesnoeid in het budget van de stad en vooral op het niet-noodzakelijke onderhoud werd genadeloos bespaard. Dit resulteerde in een toeristisch parcours waar verschillende stukken ontbreken en waar de rest zowat in de handen van de natuur werd gelaten. In die 20 jaar stond ook een nieuwe generatie recht, een generatie die niet noodzakelijk nog voeling of kennis heeft van de beslissingen die toen genomen werden. Voor die nieuwe generatie is het bestaan van die driehoeken zelfs totaal onbekend en moet het dan ook wel iets mysterieus zijn.

Een marketing stunt zonder het zelf te willen

Vreemd genoeg is het net die verwaarlozing en het ontbreken van de kennis, die het verhaal van Soissons nieuw leven inblaast. Wie het parcours (aan de hand van kaarten die wel nog steeds bij de toeristische dienst verkrijgbaar zijn) afloopt, komt er geheid schattenzoekers tegen. Mensen die in de driehoeken een verborgen schatkaart zien, doorspekt met cryptische boodschappen.

Op hun eigen en onbedoelde manier, zijn de mensen van Soissons erin geslaagd een schitterende en zelfvoedende marketing campagne op poten te zetten.