De 48-hours challenge: jaag eens je ouders de stuipen op het lijf!

Dat je alles op en rond social media veelal met een korreltje zout moet nemen, is een gegeven dat voor heel wat volwassenen zelfs niet eens meer ter discussie open staat. Feit, mentaal minder competente adults kunnen zich al eens laten glijden in zinloze online discussies, maar alles samen blijft het ganse web-gebeuren een leuk stukje vertier. Voor kinderen ligt de situatie helemaal anders op tafel: social media is the real deal. Waar volwassenen status verwerven door arbeid en levensethiek,  draait het geheel bij de jeugd voornamelijk om likes. Wie goed scoort op social media is populair en wie weinig tot geen likes sprokkelt, die hoort er gewoon niet bij. De ene na de andere challenge, om te kunnen voldoen aan de noodzaak van de like, steekt dan ook de kop op. De nieuwste van die challenges, de 48-hours challenge, verlegt opnieuw de grenzen en tart ronduit alle verbeelding.

Vraag aan gelijk welke mama of papa, wat zijn of haar grootste vrees in het leven is en je krijgt gegarandeerd “het verlies van je kind” op plaats 1 tot 5. Het is een onbeschrijfelijke pijn die je zowel fysiek als mentaal kan gaan slopen. Wanneer een kind sterft, worden ouders gedomineerd door het grote “waarom”, wanneer een kind verdwijnt blijft enkel de vraag “waar”. Enkel nog maar bij het schrijven van deze tekst komen de haren in mijn nek recht, kinderen zijn en blijven onze meest kostbare verwezenlijkingen.

Laat het dan ook over aan het internet om een manier te vinden om die gevoelige materie om te buigen in een populariteits festival. De 48-hours challenge is de nieuwste en upcoming hype, waarmee kinderen, vooral onder leeftijdsgenoten, willen scoren.

De opzet is eenvoudig: verdwijn volledig van de radar voor 48 uren, om nadien doodleuk opnieuw te verschijnen. Je laat alles achter, je schrijft geen briefje en je stuurt al helemaal geen whatsapp. Neen, je neemt net voldoende mee om 48 uur te kunnen overleven en je zorgt ervoor dat niemand je kan vinden.

Een kinderlijke challenge, een ouderlijk drama

In de hoofden van de kinderen is het een feilloos plan. Niet alleen zullen je ouders, vrienden en familie door het dolle heen zijn wanneer je terug boven water komt maar nadien kun je ook punten verdienen. Hoe meer nieuwszenders, kranten, magazines, blogs, social media of eender welk ander kanaal over je verdwijning schreven … hoe meer punten je krijgt. Wie heel veel aandacht kreeg, is de meest populaire der kinderen. Kreeg je weinig tot geen aandacht, dan is het volgens kinderen omdat niemand van je wakker ligt.

De realiteit is helaas zo eenvoudig niet. Voor de ouders zijn het gruwelijke 48 uren. De onzekerheid en de angst razen door je lichaam en je wordt op slag 50 jaar ouder. Ook sociaal is het niet meteen een feest van likes en shares. Steevast worden beschuldigende vingers in de lucht gestoken en worden vetes openbaar uitgevochten. De vooroordelen vliegen in het rond, de roddelmolen draait op volle toeren en onschuldigen worden sowieso nagekeken.

Last but not least is er ook nog de gruwelijke realiteit van de maatschappij daar buiten. De wereld bestaat niet uit likes en shares, maar uit mensen en die mensen reageren vaak helemaal anders in het echte leven. Wie weg loopt staat er alleen voor. Het zijn niet de likes die gaan vermijden dat een auto je aanrijdt en het zijn niet de shares die je gaan behoeden van de echt foute mensen die op de aardbol rond huppelen.

De challenge is dichterbij dan je denkt

Als kind kun je denken dat het allemaal zo erg niet is, maar het bestaan van deze challenge toont alleen maar aan dat een gecontroleerd gebruik van het internet broodnodig is.

Als ouder kun je gaan denken dat dit allemaal opgeklopt is en toebehoort tot de categorie “ver van mijn bed”. De realiteit is, helaas, dat de eerste gevallen reeds in Ierland de kop opstaken en dat het dan ook maar een kwestie van dagen/weken is vooraleer ook op het Europese vasteland kinderen zich eraan zullen wagen.