Freedom of speech, de vrijheid om te zeggen wat we willen zonder dat er gevolgen aan verbonden zijn. In onze moderne tijd is deze term razend actueel, het zwaard van menig keyboard cowboys en de oorzaak van frustraties bij terroristen. We willen allemaal graag zeggen wat we willen, maar hebben er problemen mee wanneer een ander dat ook doet. Zeggen wat we willen wordt te vaak als vrijgeleide voor bagger en verwijten gebruikt en het woord “vrijheid” zorgt voor evenveel vrijheden als beperkingen. Maar op 1 plaats in de wereld is freedom of speech de norm en is deze niet in te perken. Welkom op Speakers’ Corner.
Aan het uiteinde van Oxford Street, DE winkelstraat van Londen, komen wandelaars terecht in Hyde Park. De groene oase, te midden van de overvloed aan beton en boertige toeristen, is vooral in de zomer een hotspot voor mensen die van de zon willen genieten. Op zich is een park, ongeacht hoe groen het gras ook kan zijn, niet meteen iets speciaal ware het niet dat Hyde Park over een vreemde hoek beschikt. De hoek, aanpalend aan het einde van Oxford Street, is de hoek waar freedom of speech, de vrijheid om je mening te zeggen onlosmakelijk deel uitmaakt van het menselijk bestaan. Speakers’ Corner, de hoek van de sprekers, biedt een vrijhaven aan iedereen die zijn mening wil verkondigen en is de tribune voor iedereen die een luisterend oor wil bieden.
Menig is van oordeel dat Speakers’ Corner de grondslag is van de meest ongenaakbare zekerheid in het leven, maar de oorsprong is er eentje die een veel depressievere oorsprong kent.
In 1855 ging Londen gebukt onder een vlaag van rellen, handelaars waren immers verplicht op zondag te sluiten, waardoor ze heel wat inkomsten mis liepen. Ze stonden erop hun ongenoegen te verkondigen, op de enige dat ze verplicht werden te sluiten …. De zondag.
Gaandeweg vonden handelaars hun plaats op de hoek van Hyde Park, het dichtst bij de winkelstraat en bleven ze er hun mening verkondigen …
Iedere zondagmorgen, het traditionele moment waarop handelaars verplicht werden te sluiten, mag iedereen er zijn mening gaan verkondigen.
Doorheen de jaren werden wetgevingen aangepast, maar Speakers’ Corner bleef zijn functie houden als plaats waar iedereen zijn mening kon verkondigen. Wie het niet kon vinden met het beleid, kon er zijn visie gaan delen met de mensen die het wilden horen.
Vandaag is Speakers’ Corner nog steeds de meest hippe plaats waar freedom of speech van tel is. Heel wat landen en plaatsen (zoals Nederland en zelfs Thailand) hebben het ook geprobeerd, maar Londen blijft de bakermat. Iedere zondagmorgen, het traditionele moment waarop handelaars verplicht werden te sluiten, mag iedereen er zijn mening gaan verkondigen. Ongeacht de vrijheid, is de politie altijd wel ergens aanwezig. Het recht op het verkondigen van een mening is heilig, zolang men zich niet laat zakken in alles wat illegaal is, het beledigen van het koningshuis of het prediken van het omverwerpen van de regering.
Speakers’ Corner blijft, tot op heden, de enige plaats ter wereld waar zowel spreker als luisteraar een ongekende vorm van respect voor elkaar opbrengen. Het zorgt vaak voor bijna abstracte situaties, die voor de kijklustigen een prachtig schouwspel opleveren.
