Themaparken, pretparken en speelpleinen. Het zijn plaatsen die overlopen van de feel-good-vibe en die meestal onuitwisbare herinneringen nalaten bij de bezoekers. Het zijn vaak ook plaatsen die overlopen van verhalen en legendes. Helaas zijn er ook plaatsen die zelf een legende en een vage herinnering worden, plaatsen zoals Het Land van Ooit.

Wie spreekt over pretparken en Nederland, kan niet anders dan te flirten met de term “Efteling”. Het themapark is een icoon dat zelfs in ons eigen land nog steeds jong en oud kan bekoren. In 1989 besloot de toenmalige directeur van de Efteling, Marc Taminiau, dat Nederland groot genoeg was voor een tweede pretpark met sprookjesthema. In de gemeente Drunen vond hij een riant stuk land en hij opende er “Het Land van Ooit”.

Het enige wat nog op enige aantrek kon rekenen, waren de beruchte toernooien, waarbij in 1999 een acteur dodelijk gewond raakte.

Het idee op zich was best wel knap: alles in, op en rond het themapark moest de uitstraling van een echt land hebben. Werknemers werden er aangesproken als “Ooiters”, het park stond onder leiding van een Graaf en Gravin en er werd een heuse verhaallijn ontwikkeld. Ridders waren er gemeengoed en dagelijks werden riddertoernooien georganiseerd, dit tot groot genoegen van de bezoekers.

land-van-ooit
Het roze kasteel staat er nog steeds.

Maar eind de jaren ‘90 werd het park op een stevige dosis realiteit getrakteerd. Die verhaallijn en sprookjesachtige omgeving sprak enkel de oudere generatie aan. De jongere generatie bezoekers lag niet wakker van sprookjes en toneel, zij wilden actie en sensatie. Het enige wat nog op enige aantrek kon rekenen, waren de beruchte toernooien, waarbij in 1999 een acteur dodelijk gewond raakte. Het ridderverhaal kwam tot een abrupt einde en dat had een bijna directe impact op het bezoekersaantal.

Het Land van Ooit trok vanaf dat ogenblik volop de kaart van de sensationele attracties, maar hadden hierin lichtjaren achterstand op de concurrerende parken. Het ene financiële debacle volgde het andere op en in 2007 werden de boeken finaal neergelegd. Het Land van Ooit sprak niet langer over een verleden, het werd daadwerkelijk deel van dat verleden.

Financiële problemen en een groot park dat leeg staat? Met de afbraak werd wel gestart, maar het gebrek aan fondsen was een absolute rem op het geheel. Het land dat ooit een feeërieke setting was, veranderde gestaag in een plaats met horror-allures. Het hoeft niemand te verbazen dat het verlaten pretpark een urbex-hotspot werd en op het internet zijn ontelbare kiekjes te vinden van attracties in totaal verval.

Waar ooit het Land van Ooit was, is nu een riant en vrij toegankelijk wandelgebied te vinden.

De gemeente Heusden, waar Drunen deel van uitmaakt, zag het allemaal met lede ogen aan en besloot in 2015 actie te ondernemen. De terreinen werden opgekocht en de boel werd gesloopt. Waar ooit het Land van Ooit was, is nu een riant en vrij toegankelijk wandelgebied te vinden. Her en der zijn nog sporen van het park te vinden, zoals de rails van het treintje en de tribunes van de talrijke spektakels. Maar de echte souvenirs zijn het kasteel, dat er nog steeds staat EN wordt bewoond door opzichters en de soldaten van Waterloo. Een serie van stenen soldaten die verdwijnen in de grote vijver van het domein.

Een stille herinnering aan wat ooit Het Land van Ooit was.