Spookverhalen en Halloween, het zijn 2 zaken die hand in hand gaan. Sommigen gaan echt volledig over the top om de mensen toch maar de stuipen op het lijf te jagen en meer dan de helft van die verhalen situeren zich rond een kerkhof. Maar wie even dieper graaft in onze geschiedenis (want ja, je moet het heus niet altijd ver gaan zoeken) komt vaak bloedstollende verhalen tegen. Verhalen die tig keren spooky-er zijn dan merendeel van de standaard vertelsels maar dan met 1 groot verschil. Ze zijn echt gebeurd. Het verhaal van de Gentse graftombe is er eentje die onze tenen deed krullen.
Onze zoektocht start bij een eenvoudige post op facebook. (social media heeft zo ook zijn goede kanten) Het archief van Gent had een foto van een opengebroken graf teruggevonden en die foto had geen beschrijving of datering. Een raadsel dus en de hulp van het internet werd ingeschakeld. Verschillende pistes staken de kop op en ook wij begonnen te graven in de catacomben van het internet. Google image searches, keywords, .. het was een gevalletje digitaal Indiana Jones spelen.
Het bracht ons terug naar een niet zo heel erg ver verleden, het jaar 1977. De streek van Ledeberg (net buiten Gent) wordt getroffen door een heuse inbrakenplaag. Schijnbaar niets of niemand is veilig voor een bandiet, die uit de klauwen van justitie kan blijven. Gedramatiseerde titels die wel eigen aan die tijd waren. In tijden waar geen internet voorhanden was, werden onschuldige landlopers nogal snel gekoppeld aan alles wat maar enigszins fout liep in de maatschappij. Dit deel is ook niet echt hetgeen onze aandacht trok.
De landloper in kwestie was de genaamde Jules Loets, in die tijd een notoir figuur omdat hij een bewuste landloper was. Hij wilde zich niet buigen naar de regels van de maatschappij en koos voor een leven vrij van regels. Vandaag de dag zou geen kat hier van opkijken, er zijn wel meerdere bewegingen van mensen die zich willen afscheiden van de maatschappij. In die tijd was het echter not done en werd er dan ook actief gejaagd op die mensen. Als men ze dan tussendoor nog eens wat onopgeloste zaken in de schoenen konden schuiven, dan was het helemaal in orde.
Met man en macht werd iedere vierkante centimeter van de binnenstad en alle deelgemeenten afgezocht, maar Jules was als een spook .. hij verdween.
Jules Loets was de nagel aan de doodskist van het Gentse gerecht, want hij bleef ongrijpbaar. Met man en macht werd iedere vierkante centimeter van de binnenstad en alle deelgemeenten afgezocht, maar Jules was als een spook .. hij verdween. De situatie veranderde toen hij, louter toevallig, werd opgemerkt door een politieagent op patrouille. Hij besloot Jules te volgen en kon merken dat hij, bij valavond, naar het kerkhof van Ledeberg trok. Wat de agent toen zag, tartte iedere vorm van verbeelding. Jules activeerde een verborgen mechanisme waardoor hij het deksel van een graftombe kon draaien. Hij stapte in de graftombe en draaide het deksel opnieuw dicht.
De agent, niet goed begrijpend wat hij had gezien, verwittigde zijn oversten en een ploeg van de politie vatte post aan de graftombe in kwestie. De volgende morgen, bij het krieken van de dag, draaide het deksel terug open en werd Jules in de boeien geslagen. Het onderzoek nadien deed de agenten van de ene verbazing in de andere vallen. Niemand kon Jules Loets vinden hoewel hij al die tijd dicht bij iedereen zat. Hij woonde namelijk op het kerkhof, beter gezegd ONDER het kerkhof. Jaren aan een stuk was hij bezig geweest met het maken van een heus appartement in de graftombes van het kerkhof. Zijn appartement was uitgebreid over 3 verschillende tombes, allen verbonden met gangen en had alle comfort in huis. Een slaapkamer, een keuken, een zitkamer .. Jules had zelfs een centrale verwarming in elkaar geflanst. Het verhaal beroerde Gent en omstreken. Aan de ene kant had je de bewonderaars. Mensen die opkeken van het ingenieuze systeem dat Jules had uitgedokterd en dit allemaal met dingen die hij vond. Aan de andere kant had je ook totale consternatie. Mensen die hun overleden dierbaren kwamen groeten, stonden eigenlijk voor de woonst van een gezocht crimineel. Hoe kon hij dat allemaal hebben verwezenlijkt zonder gezien te zijn ?
Het blijft één van de meest bizarre zaken die de Gentse politie ooit heeft behandeld en het is, in onze huidige maatschappij, niet denkbaar dat zoiets nog zou lukken.
Of toch ?
Verhalen als deze doen mensen fronsen, geschokt of zelfs lachend reageren .. maar wonen op en onder kerkhoven behoort nog steeds niet helemaal tot het verleden. Op verschillende plaatsen in de wereld trekken daklozen nog steeds richting het kerkhof om er onderdak te zoeken. Sommigen denken dat ze zo religieuze hulp gaan krijgen, anderen zijn er dan weer overtuigd dat ze er meteen kunnen sterven … allen zijn ze echter op zoek naar de rust die de dood met zich meebrengt.
