Ik val in herhaling als ik zeg dat we mensen zijn die van de buitenlucht houden. Onszelf urenlang gaan opsluiten om even te heersen in games zoals Fortnite, het is niet echt ons ding. Kilometers aan een stuk hiken, de wildernis overleven, contact leggen met locals, .. dat is eerder iets uit onze leefwereld. Die locals, die tref je meestal aan in de plaatselijke kroeg (wat natuurlijk altijd handig meegenomen is) en het is net in die kroeg dat je ook kennis maakt met de plaatselijke verhalen. Vandaag was onze lucky day, want het glas was nog niet helemaal gevuld of we maakten kennis met de legende van L’Ermitage des Cascatelles.
Zeggen dat we hier per toeval voorbij kwamen zou het verhaal niet echt ere toebrengen. De legende van L’ermitage des Cascatelles stond al enige tijd op onze to-do-list. Het is echter uitzonderlijk dat we nagenoeg meteen geconfronteerd worden met het verhaal en hoe de mensen in de streek hier een vorm van geloof aan hechten. Onze verkenning van de streek deed ons in Le Val Meuse belanden. Een heerlijke “staminé” waar lokale bieren voor een democratische prijs worden aangeboden en waar de patron zowat alle verhalen van de streek kent. Tijdens onze wandeltocht langsheen de Meuse zouden we voorbij L’Ermitage des Cascatelles komen. Een totaal afgelegen en afgezonderd herenhuis, met mooie architecturale vormen, waar de eigenaar overnacht verdween. Niemand weet wat, hoe of waarom … hij verdween en liet alles achter zoals het er de dag voorheen stond. De compleet geïsoleerde plaats van het gebouw en de teruggetrokken levenswijze van de eigenaar zorgen er dan ook al snel voor dat de woorden “spoken” en “monsters” in de mond werden genomen. Plotsklaps van de aardbol verdwijnen, dat kan niet anders dan met het paranormale te maken hebben.
Plotsklaps van de aardbol verdwijnen, dat kan niet anders dan met het paranormale te maken hebben.
Het herenhuis, de kleine villa als het ware bestaat. De eerste stenen hiervoor werden reeds in 1819 gelegd, maar dan niet met de bedoeling er te gaan wonen maar eerder als bloemmolen. Het werd in volledige afzondering gebouwd omdat het pal aan de kleine watervallen werd geplaatst, watervallen die de bloemmolen van zijn werking konden voorzien en ook die watervallen die voor de naam “cascatelles” hebben gezorgd. In 1876 brandde de molen volledig af en op de ruïnes werd een klein kasteeltje gebouwd, het gebouw dat er nu nog steeds staat. Het gebouw kreeg de bijnaam “ermitage” vanwege de totale afzondering en in de loop van de geschiedenis kreeg het ook meerdere eigenaars. Rijke zakenmensen die het kasteeltje / herenhuis steeds maar bleven ontwikkelen met 1 enkel doel : er kunnen ontspannen, weg van de dagelijkse sleur. L’ermitage des Cascatelles was dan ook een gegeerde plaats bij de Brusselse beau-monde, die er maar al te graag in afzondering kwam genieten van de stilte. Geen buren, geen voorbijgangers, geen mens in de omgeving … ver weg van alles.
Niemand stelde zich initieel dan ook vragen toen de laatste eigenaar, een welstellende Brusselse bouwpromotor, al enige tijd niet meer in het dorp was verschenen. Het was niet ongewoon dat zakenmensen er vaak een langere periode in isolement verbleven, teneinde de mentale batterijen op te kunnen laden. Helaas bleef de rijke zakenman weg en ook op kantoor in Brussel verscheen hij niet meer. In 2012 gaat de lokale politie polshoogte nemen, volgend op enkele ongeruste telefoontjes van medewerkers en familie. Ze treffen er het kasteel aan, volledig onaangeroerd. Bestek op tafel, koffiepot nog op de traditionele “stoof”, kledij netjes aan de kapstok in de kasten .. maar van de eigenaar geen spoor. Het leek erop alsof de zakenman van de aardbol was verdwenen en vriend noch vijand hadden enig idee wat er zou kunnen zijn gebeurd. De zakenman was een geliefd iemand, had veel vrienden en een rijkelijk sociaal leven … Meer dan voldoende materie dus om vooral lokaal te gaan fantaseren over paranormale en formidabele scenarios. Noch de politie noch de gemeente hadden enig idee wat er met de eigenaar was gebeurd en hadden ook totaal geen idee wat ze nu met het gebouw moesten aanvangen.
Het hoeft dan ook niet te verbazen dat l’Ermitage des Cascatelles al ERG snel gegeerd goed werd bij urbexers, street artists, krakers en ook een aanzienlijk aantal vandalen. In de jaren dat het kasteeltje verlaten was, werd de toestand van het gebouw slechter en slechter. Vandalisme, gecombineerd met vocht en wind hebben ervoor gezorgd dat het, ooit luxueuze kasteeltje werd herleid tot een gigantische ruïne. Vooral de krakers baarden de gemeente kopzorgen. Het kasteeltje lag pal naast een nieuwe wandelroute maar die wandelroute werd “bewaakt” door de nieuwe en zelfverklaarde bewoners van het pand. Bewoners die het niet te nauw namen met regels en het aanwezige meubilair .. meubilair dat prima kon dienen als brandhout.
Zijn verdwijning was dan ook niet echt iets paranormaals maar eerder iets dat meer weg had van een vlucht voor de fiscus.
Begin 2018 besloot de gemeente actie te ondernemen en het is meteen ook die actie die de legende van het kasteel de grond heeft ingeboord. Een privé detective heeft de eigenaar terug gevonden, in prima gezondheid, in Brazilie. De welstellende en succesvolle zakenman was toch zo succesvol niet en liet in België een administratieve en economische puinhoop achter. Zijn verdwijning was dan ook niet echt iets paranormaals maar eerder iets dat meer weg had van een vlucht voor de fiscus. Vanwege de geïsoleerde ligging van l’Ermitage had niemand van het lokale bestuur dan ook door dat de eigenaar al 15 jaar! verdwenen was. Via een rechtbank werd de eigenaar een dwangsom van 150€, per dag dat het gebouw niet wordt afgesloten en wordt gerenoveerd, opgelegd. Het is alleen maar de vraag of die eigenaar zich daar iets van gaat aantrekken, het klimaat in Brazilië is immers net iets gunstiger dan in België.
De legende van l’Ermitage des Cascatelles kent een rationele uitleg maar voor de locals blijft het vertelsel hardnekkig hangen. Niet alleen is het voor velen eenvoudiger aan te nemen dat hun klein dorp werd geteisterd door een demon en niet door een fiscale schurk .. maar voor de horeca is een stevig spookverhaal ook pakken aantrekkelijker om voorbijgangers mee te entertainen.
Meer foto’s zijn terug te vinden op onze facebookpagina. (klik)
