Spoken, geesten, entiteiten, monsters, beasts en alle mogelijke variaties op wat doorheen de band als “paranormaal” kan worden bestempeld … ik hou er wel van. Jawel, het idee dat er dingen bestaan die we voor onmogelijk houden zorgt er niet alleen voor dat de mens, als wezen, voortdurend blijft zoeken MAAR het zorgt er natuurlijk ook voor dat we steevast onze dosis verhalen en legendes ter beschikking hebben. Want hoewel spokenjagers doorheen de band nogal snel gemarginaliseerd worden (en dat hebben ze meestal ook aan zichzelf te danken) lijken wij voortdurend te vergeten dat spoken onlosmakelijk met onze geschiedenis zijn verbonden en dat dit in de toekomst niet meteen gaat veranderen.
Am I a believer ?
Het is een vraag die ik met de regelmaat van de klok krijg voorgeschoteld. Het antwoord is op zich relatief neutraal : ik wil namelijk heel erg graag een believer zijn !
Het is niet zo dat ik alles geloof wat ik lees of dat ik het woord van iemand als de absolute waarheid tot mij ga nemen.
Verzot op geschiedenis als ik ben, heeft diezelfde geschiedenis ons al ontelbare keren geleerd (misschien is getoond een beter woord, want geleerd eruit hebben we niet) dat iets of iemand blindelings geloven al heel erg vaak kan uitdraaien op een absoluut drama. <<kuch>>nazisme<<kuch>>.
Maar aan de andere kant van dit spectrum tref je dan de ultieme sceptici aan. Mensen die helemaal niks geloven en groeperingen die alles als gebakken lucht bestempelen. Helaas is dit dan ook de manier om helemaal niks meer te gaan ontdekken. “Waarom zou je die deur openen als er helemaal niets achter die deur te vinden is ?” .. en wat als je nu het ultieme medicijn tegen kanker achter die deur kon vinden ? Zou je ze dan toch openen ?
Wie niet zoekt gaat met 100% zekerheid niets vinden
Het is misschien een redelijk simplistische vergelijking, maar het beschrijft perfect hoe ik in het leven sta en tegen de wereld aankijk.
Wie niet zoekt gaat met 100% zekerheid niets vinden. Iedere dag opnieuw vinden wetenschappers wereldwijd nieuwe dieren, nieuwe planten .. recentelijk zelfs een volledig nieuwe laag in onze oceaan en dit in een tijdperk waarin de mens denk alles te weten. Diezelfde wetenschappers worden bij het voorstellen van hun projecten erg vaak op scepticisme onthaald maar vinden uiteindelijk wel wat ze zochten en vinden soms zelfs wat ze helemaal niet zochten.
Doorheen de volledige evolutie van “de mens”, als wezen, zijn er verhalen geweest die onverklaarbaar waren. Dingen, situaties of evenementen die de mens in die tijd niet kon plaatsen en dan maar voorzien werd van het paranormale etiket. (oftewel : ghost stories). Van zodra religie in het leven werd geroepen en werd gekoppeld aan het dagelijkse leven, was het hek helemaal van de dam. De mens en onze maatschappij evolueren en samen hebben we geleerd feiten van fictie te onderscheiden maar nog steeds hebben we miljoenen verhalen en legendes die we helemaal niet kunnen verklaren.
Maar wat als die verhalen en legendes nu een vorm van waarheid bevatten ? Wat ligt er aan de basis van die verhalen ? Is het etiket van “geest” een permanent en onverklaarbaar iets of zou het eerder de drive moeten zijn om de feiten achter dit etiket te gaan bekijken ?
Dus ben ik een believer ? Een ghosthunter ? Een paranormal investigator ?
Neen .. noem me eerder een story-hunter.
Een spookeiland bezoeken of naar een spookboot varen doen we niet om er spoken te vinden, neen … we doen het om de oorsprong van het spookverhaal te ontdekken en dat is vaak nog frappanter dan de verhaal zelf.
