“One small step for man, one giant leap for mankind” . Je moet zowaar geboren zijn zonder brein mocht je zelfs geen flauw vermoeden hebben wat deze uitdrukking voor de mensheid heeft betekend.
De gevleugelde woorden van Armstrong, toen hij mens eerste voet op de maan plaatste.
Miljoenen mensen waren getuige van dit historische moment, miljoenen mensen konden met hun eigen ogen zien hoe we aan een rotvaart technische vooruitgang hadden geboekt en zowaar een raket met levende wezens naar de maan hadden geschoten.
We waren met z’n allen trots en tijdens die momenten van algemene fierheid schenen we te vergeten dat de oervader van de raket er eerst volledig andere plannen mee had.
De peetvader van de NASA raketten, die mensen en satellieten de ruimte in knallen, Wernher von Braun, kwam na de 2de Wereldoorlog met de Amerikanen mee vanuit het ex-Duitsland van Hitler.
We kunnen hem niet echt als vluchteling van het Nazi-regime gaan bekijken, daar Wernher von Braun vanwege zijn specifieke talenten door de Amerikanen werd gerekruteerd. (of gedwongen, de normen in die tijd, net na een conflict dat aan miljoenen mensen het leven had gekost, waren niet echt zoals ze nu zijn)
Europeanen en Amerikanen van die tijd wisten ook niet echt wie von Braun was, maar zijn uitvindingen kenden ze (helaas) des te meer.
In de aanloop naar het einde van de Tweede Wereldoorlog, zaaiden de V-bommen (V1 en V2) terreur boven Engeland en zelfs België / Nederland (Antwerpen was een gegeerd doel)
De V-bommen (of zoals de Duitsers het beschreven : Vergeltungswaffen) waren onbemande raketten die 1 doel hadden. Wraak. De Duitsers kregen op de grond en in de lucht riante pakken slaag van de geallieerden en dat was niet alleen strategisch gezien een ramp, ook voor het moraal van de troepen was dat een catastrofe van formaat.
De V-bommen hadden als doel de Duitse superioriteit opnieuw aan te tonen.
Vanop basissen in Frankrijk werd het onbereikbare London gebombardeerd, zonder daarvoor vliegtuigen te moeten sturen en ook België en Nederland werden geviseerd, tijdens pogingen om de Duitse linies op het Europese vasteland te doorbreken.
Onbemande bommen, aangedreven door een raketmotor, waren te snel voor zelfs de snelste jachtvliegtuigen uit die periode waardoor het leek alsof niemand ze tegen kon houden.
De dagelijkse terreur van de oorlog kende, tijdens de angst voor de V-bommen, ongekende hoogtes.
Een V-bom horen was goed nieuws, het was pas toen je ze niet meer hoorde dat je moest rennen voor je leven.
Mijn grootmoeder zaliger vertelde me ooit dat het een periode was, waar stilte gelijk stond aan de dood.
Een V-bom horen was goed nieuws, het was pas toen je ze niet meer hoorde dat je moest rennen voor je leven. Want geen geluid stond gelijk aan een raket die aan het vallen was.
De Duitsers waren erin geslaagd om raketten, met relatieve precisie, over enorme afstanden hun doel te laten treffen en de geallieerde troepen hadden niet eens het minste idee over hoe ze die dingen uit de lucht konden halen.
De V-2 was de grootste en meest impressionante raket die de Nazi’s hadden ontwikkeld. (een V-3 was er ook, maar die is nooit operationeel geraakt) Met zijn vorm die vandaag de dag nog steeds de norm is, vandaar de interesse van de Amerikanen in Wernher von Braun, werd onbewust de fundering gelegd voor een technologische revolutie.
Maar om de V-2 te kunnen bouwen, stockeren en lanceren had je plaats nodig. Heel veel plaats.
En één van die plaatsen, die je nu nog steeds kunt bezoeken, is het Blockhaus d’Eperlecques.
Gelegen in het noorden van Frankrijk stelt Eperlecques, als dorp, op zich niet echt veel voor.
Een café, een librairie en de obligatoire bakkerij waar de baguettes van s morgens vroeg reeds liggen te wachten op de hongerige magen. Meer is er niet aan.
Eperlecques is vooral een erg bosrijk gebied, zones met dense begroeiing waar je jezelf ver weg van de drukte van de moderne wereld voelt.
Ik kan me niet inbeelden wat de gevolgen zouden zijn geweest, mocht dit ding ooit op volle toeren hebben kunnen draaien.
Het is die combinatie van factoren die ervoor zorgden dat de Nazis hadden besloten daar hun meest imposante lanceerbasis te gaan bouwen.
En imposant mag je best nemen in alle mogelijke termen van het woord.
Het ding is gigantisch groot en beschikt over muren die ettelijke meters dik zijn.
De Nazi’s beseften maar al te goed dat, hoewel het complex in alle geheim en onder dekking van het bos werd gebouwd, het per definitie een prioritair doel van de geallieerden zou worden.
Een besef dat sneller dan verwacht aan een proef werd onderworpen, want Amerikaanse en Engelse bommenwerpers hebben duizenden explosieven laten vallen op de blockhaus (waarvan de sporen de dag van vandaag nog duidelijk zichtbaar zijn) zonder dat de werking ervan ooit in het gedrang is gekomen.
Na de invasie kwam de bevoorrading van de Nazi’s in de problemen. Er waren geen soldaten meer, er was geen brandstof meer en er waren geen onderdelen meer om V-bommen te maken waardoor het blockhaus werd verlaten voor het zijn volledige potentieel kon gaan benutten.
Het blockhaus zoals het er vandaag bij ligt is enorm, maar de originele plannen waren nog grootser. Dit moest en ging de ultieme terreur-basis worden.
Tijdens een bezoek aan het geheel besef je dan pas ook maar aan wat we net ontsnapt zijn.
Ik kan me niet inbeelden wat de gevolgen zouden zijn geweest, mocht dit ding ooit op volle toeren hebben kunnen draaien.
Hoewel het blockhaus van Eperlecques één van de grootste lanceerinstallaties is, die de Duitsers hebben kunnen bouwen, is het niet echt een gekende locatie.
De site leeft wat in de schaduw van zijn ultra-populair broertje “La Coupole” en geniet dan ook niet echt van heel veel aandacht.
De keerzijde is dan echter wel dat je geen uren hoeft aan te schuiven en je jezelf niet echt als toerist waant. Je hebt ruimschoots de tijd om de volledige locatie te bezoeken en even stil te staan bij de productie van de eerste massa vernietigingswapens uit de geschiedenis van de mens.
De botte en bijna boerse attitude van de eigenaars van het domein moet je er dan ook maar bij nemen.
Bekijk meer fotos op onze facebook pagina.
