Urbex is 1 iets …
Het gaan verkennen van bakstenen die al jaren aan hun lot zijn overgelaten met als doel er een zo knap mogelijke foto van te nemen is een hobby als een ander.
Ik ben fan, maar dan niet echt vanwege de knappe foto’s die we eerst massaal door Photoshop draaien.
Ik ben fan vanwege het exploration-gedeelte, het verkennen van wat was en wat had kunnen zijn maar wat nooit geworden is. (een knappe zin, al zeg ik het zelf)
Ik blijf er dan ook vaak van versteld staan, hoe gigantische structuren door overheden worden vergeten, terwijl we steeds minder plaats hebben.
Tijd om tegen de stroom in te varen en de plaats terug te nemen.
Tijd om … te jailbreaken.
Alvorens van leer te trekken met het verhaal zelf, de locatie waar de foto’s en video zijn gemaakt bestaat helemaal niet meer. Op die plaats is nu een grote leegte. Het is dus nodeloos me te vragen waar dit was of hoe je erin raakt, je kan er nu enkel nog foto’s nemen van 1 groot “niets”.
Wat doe je wanneer je een gevangenis hebt met een nogal beruchte reputatie ? Wat doe je wanneer een gevangenis, die zijn oorsprong kent in het jaar 1146 (geen schrijffout), helemaal niet meer up to date kan gemaakt worden ? Wat doe je, wanneer de gedetineerden die hierin verdwijnen, er nog slechter uitkomen dan ze voordien al waren ?
Inderdaad, dan bouw je een nieuwe gevangenis enkele kilometers verderop en laat je de huidige structuur achter.
Maak kennis met de gevangenis van Loos, een depressieve stad in het Noorden van Frankrijk waar de gevangenis eigenlijk de belangrijkste structuur was.
Oorspronkelijk gebouwd als een abdij, legt de overheid al snel beslag op de gebouwen om ze gestaag om te bouwen tot gevangenis waar ze politieke dissidenten samen propten met de gevaarlijkste criminelen die de natie rijk was.
Oorspronkelijk gebouwd als een abdij, legt de overheid al snel beslag op de gebouwen om ze gestaag om te bouwen tot gevangenis (of zoals ze het zelf zo graag verkondigen : een detentiecentrum) waar ze politieke dissidenten samen propten met de gevaarlijkste criminelen die de natie rijk was.
Met de jaren werd de infrastructuur uitgebreid tot een megacomplex en werden verfraaiingswerken uitgevoerd, maar nooit kon komaf gemaakt worden met het zowat prehistorische karakter van het gebouw.
Gedetineerden zaten er op elkaar gepakt en van herintegratie was totaal geen sprake.
Frankrijk bleef de zwaarste gevallen van het land sturen naar Loos, in de hoop dat alle problemen zouden verdwijnen.
We mogen onze handen samen leggen en iets of iemand bedanken voor de menselijkheid die werd getoond, toen werd besloten om een nieuw complex te bouwen, 2 straten verder.
Ik weet dat we in een maatschappij leven die graag bloed wil zien vloeien voor alles en waar de herinvoering van de doodstraf van cruciaal belang is. (alles moet ook met de dood worden bestraft, zalig zij de mensheid) Maar ergens mogen we niet vergeten dat, wie in de gevangenis terecht komt, er ooit weer uit komt.
Dan heb ik graag dat die persoon in kwestie heeft kunnen nadenken over zijn daden en zijn leven gaat beteren, in plaats van eruit te komen als een gefrustreerde tikkende tijdbom.
Maar goed, het oude complex van Loos kwam dus leeg te staan en zoals het een goed beleid past, bleef de gevangenis ook leeg staan.
Jaren aan een stuk tot op het punt dat op de oude parking, gelegen VOOR de gevangenis, een enorm zigeunerkamp tot stand kwam.
Noem me ideologisch, maar het leeg laten staan van een enorm complex, terwijl letterlijk duizenden mensen dagelijks op straat slapen en proberen te overleven … een mens zou zich vragen durven stellen.
Noem me ideologisch, maar het leeg laten staan van een enorm complex, terwijl letterlijk duizenden mensen dagelijks op straat slapen en proberen te overleven … een mens zou zich vragen durven stellen.
Maar we proberen de dingen in een positief daglicht te zien : een gigantisch verlaten complex, overgelaten aan de elementen van de natuur, dat lijkt ook verdacht veel op een enorm speelplein voor grote kinderen met groot speelgoed.
Met een speciaal ontworpen mountainbike en een dosis klim- en klauterwerk (en een arrestatie door de politie die we nipt konden vermijden) raakten we IN de gevangenis (waar de norm vroeger eerder was om eruit te raken) en gingen we aan de slag.
Geniet van de foto’s en de video (met Franse tekst, maar de Nederlandse tekst kun je hier in de blog vinden) …
En neen, dit is geen super mega pro video, ik beschik niet over de monsterlijke budgetten van Redbull of over een mega ploeg van 20 mensen. Als gewone sterveling moet ik het rooien met de middelen die ik voorhanden heb.
Een special thanks gaat uit naar :
– Ednine : voor het leveren van een hardcore mountainbike, die licht, stevig en wendbaar is
– Raw79 : voor het onderhoud van het materiaal dat misbruikt wordt
– Futureproofedshop : die ons voorzag van zitzakken om onze spieren te laten rusten nadien
– Promatec : voor het hosten van het geheel
Vergeet niet om ook even te subscriben op mijn Youtube kanaal, subscribers hebben is cool.
