De Haunebu was het ultieme, Duitse wonderwapen dat nooit heeft bestaan

Oorlog brengt heel wat drama met zich mee. Dood, verderf en pure miserie zijn de norm. Militaire conflicten hebben ook een compleet andere kant, die van mysteries en legendes. Propaganda, militaire ontwikkelingen die in het grootste geheim gebeuren en wapens die uit het niets opduiken. Technieken die eeuwenoud zijn maar nog steeds in conflicten worden toegepast. Het waren vooral de Nazi’s die het toepassen ervan, in onze recente geschiedenis, hebben verfijnd. Hun propagandamachine was dusdanig efficiënt dat je nooit zeker kon zijn of ze blufpoker speelden of niet. Soms waren hun beweringen pure bangmakerij, andere keren kreeg je uit het niets de eerste ballistische raket ter wereld op je dak. Vandaag de dag bestaan er nog steeds tal van wilde theorieën over de plannen van de Duitse oorlogsmachine maar de allerwildste, dat is de Haunebu.

De dreiging van de wunderwaffen

‘Wunderwaffen”, het was een woord dat erg frequent in Duitse retoriek voorkwam. Een wonderwapen dat de vijand van de kaart zou vegen. In heel wat gevallen was het niets meer dan pure prietpraat maar enkele uitzonderingen (zoals de Panzerkampfwagen Maus) werden ook daadwerkelijk tot uitvoering gebracht. De Me262, één van de eerste straaljagers uit de geschiedenis was hier een mooi voorbeeld van. De Nazi’s zouden zelfs volop aan het experimenteren zijn geweest met atoomwapens, enkele geheime documenten spraken over het Uranprojekt maar echte bewijzen zijn hier nooit van gevonden.

In deze mengelmoes van documenten, geheimen en veronderstellingen steken plots enkele wilde theorieën de kop op. De troepen van Hitler werkten aan de ontwikkeling van een atoombom, maar beschikten niet over een middel om dergelijk wapen boven Amerika te droppen. (er werd volop werk gemaakt van langeafstandsbommenwerpers, maar die hadden allemaal het probleem dat ze bijna geen gewicht konden dragen). Verschillende bronnen en zelfs enkele schetsen toonden een concept van een klok-achtig vliegtuig, door straalmotoren aangedreven, waarin centraal een atoombom kon worden bevestigd. Het project droeg de codenaam ‘Die Glocke’ -de klok- en hoewel er tot op heden geen enkel bewijs van het bestaan hiervan is gevonden, geloven heel wat mensen nog steeds dat de Nazi’s dit wel degelijk ter beschikking hadden.

Van een klok naar een vliegende schotel

De vermoedens hiervan werden gevoed door getuigenissen van piloten, die verklaarden te worden aangevallen door onbekende objecten (die later de naam ‘foo-fighters’ kregen – niet de band). Ze beschreven schijf-achtige vliegtuigen die erg snel en wendbaar waren, onmogelijk voor de toenmalige gevechtsvliegtuigen om te gaan intercepteren. Heel wat van die foo-fighters werden later alsnog geïdentificeerd maar enkele van die gevechten blijven tot op heden onverklaarbaar. 

Het duurde dan ook niet lang alvorens het verhaal van Die Glocke werd aangedikt. Volgens vele onderzoekers kon het niet anders dan dat de Nazi’s hun klok-vliegtuig verder hadden ontwikkeld. De vijand was in bezit van vliegende schotels, Haunebu of Rundflugzeug en niemand kon ze stoppen. De geschiedenis bracht ons gelukkiglijk een totaal andere uitkomst maar de mysteries rond de wunderwaffen en vooral de Haunebu bleven verder leven. Toen de opkuis van de oorlog begon, merkten de geallieerden dat de Nazi’s erg ver stonden met de ontwikkeling van nieuwe wapens. Zaken zoals ondetecteerbare U-boten of de V3 waren nagenoeg klaar, alleen ontbrak het hen aan grondstoffen. Ook was de ontdekking van RIESE, het grootste ondergrondse bouwproject ooit, meer dan voldoende reden om aan te nemen dat het de Duitsers menens was. 

Heel wat sporen, geen bewijzen

Ondertussen zijn we enkele decennia later en zijn er nog steeds geen keiharde bewijzen gevonden dat die wonderwapens ook daadwerkelijk hebben bestaan. Alleen zijn er ook geen bewijzen dat ze NIET hebben bestaan en zijn er voldoende aanwijzingen dat ze mogelijks echter waren dan we hadden kunnen denken.  Meer dan voldoende voer dus voor zowel wetenschappers als complottheoristen en ik twijfel er niet aan dat de toekomst ons nog heel wat verrassend nieuws zal brengen.