Dat de Duitse bezetting geen periode was van eindeloos geluk en zorgeloos genieten van het toerisme, is ondertussen al meer dan duidelijk.
Maar de harde realiteit van de dood was vooral voor mensen met Joodse origines een realiteit waar haast niet aan te ontsnappen viel.
Toen de Nazi’s hadden besloten Frankrijk te bezetten en de regering Vichy had besloten te collaboreren, volgden heuse campagnes om Joden op te sporen en op te sluiten. (de Franse film La Rafle schets een pakkend beeld hiervan, een aanrader met enkele momenten die zelfs de stoerste oerman tot tranen toe zal trekken). Iedereen die werd opgepakt werd geîdentificeerd en naar een transitkamp gebracht. Vanuit die transitkampen kregen Joden, opstandelingen of personen die de Nazi’s niet echt gezind waren een enkeltje richting vernietigingskamp.
Hoewel dergelijke passages in ons verleden nu niet bepaald momenten van eindeloze trots zijn, kunnen we het ons ook niet veroorloven ze te gaan vergeten. Een oud gezegde vertelt ons immers “uit zijn fouten leert men” .. hoewel dat, gezien huidige context, niet helemaal klopt.
Stukken van sommige vernietigingskampen staan nog recht, om zo een beeld te vormen van de ongeziene gruwel die er de norm was .. en verspreid over Europa kun je nog bunkers en andere monumenten terug vinden, maar globaal gezien hebben we ons best gedaan om alle gebouwen, plaatsen of monumenten die ook maar enigszins doen denken aan het hakenkruis te vernietigen.
De beruchte transitkampen, die eveneens terug te vinden waren over geheel Europa, zijn nagenoeg allemaal gesloopt en met de grond gelijk gemaakt.
Maar wie de sporen van de geschiedenis volgt en de handen wat vuil durft te maken, kan her en der nog een resterend exemplaar aantreffen, al dan niet goed verborgen.
Tijdens de bezetting werd het door de Nazi’s omgebouwd tot transitkamp, met directe verbindingen naar Auschwitch en Birkenau.
Net onder Parijs staat zo een (gigantisch) exemplaar.
Volledig aan het oog onttrokken, uit het zicht gezet door de bosrijke omgeving, met enkel een gedenkplaat als “officieel” spoor, startte dit enorme gebouw als ziekenhuis.
Tijdens de bezetting werd het door de Nazi’s omgebouwd tot transitkamp, met directe verbindingen naar Auschwitch en Birkenau.
Na de bevrijding van Frankrijk werd nog een poging ondernomen om het ziekenhuis terug tot zijn originele bestemming om te toveren, maar de zware last van het verleden was niet weg te werken en werd uiteindelijk besloten om een nieuw complex, naast het oude, te gaan bouwen.
Gaandeweg nam de natuur, samen met enkele urban artists, het complex over, maar wie zich tot diep in de kelders waagt kan her en der nog sporen van martelruimtes ontwaren.
Voor de doe-het-zelf-avonturier : toegang tot dit complex is verboden en wordt beschouwd als gevaarlijk. Geniet van het verhaal en van de foto’s maar ga vooral zelf niet lopen prutsen met deze sporen van het verleden.
De volledige fotoreeks is terug te vinden op onze facebook pagina.
